cts سندرم تونل کارپ ( Carpal tunnel syndrome) شایعترین نوروپاتی به دام افتادن عصب می‌باشد که در نتیجه فشردگی عصب median در ناحیه مچ دست ایجاد می‌شود. عصب مدین (عصب میانی Median Nerve ) در ناحیه مچ دست از زیر بافت همبندی در قدام مچ دست (لیگامان عرضی مچ یا فلکسور رتیناکولوم ) و از روی استخوان های مچ عبور می‌کنند، اگر به هر دلیلی این فضا تنگ شده باشد به این عصب فشار وارد شده و اختلالات حسی و حرکتی در انگشتان دست بروز می کند که به این بیماری سندرم کارپال تونل گفته می شود. در این فضا (تونل کارپال) هشت تاندون سطحی و عمقی دست و تاندون بلند شست به همراه عصب مدین عبور می کنند . هر عاملی که باعث کاهش اندازه تونل یا افزایش حجم بافتهای داخل تونل شود علائم بیماری را ایجاد می‌کند.  cts1

 شیوع این بیماری در خانمهای خانه دار میانسال، کاربران کامپیوتر، نجاران، تصویرگران، کارگران، قصابها و مکانیکهای خودرو و رانندگان ماشینهای سنگین بیشتر است .

علل بیماری:

 ۱.علل تشریحی : شکستگی‌ها، در رفتگی‌ها، استئوفیت‌های استخوانهای مچ، تومورها، کیست‌ها، سینوویوم تکثیر یافته، آرتروز و...

 ۲.علل التهابی و یا نوروپاتیک : دیابت و الکلیسم (این دو عروق و یا سلولهای پوششی عصب را درگیر می‌سازند)، بارداری و اختلالات تیروئید (با تغییر تعادل مایعات والکترولیتها و ادم احتمالی)

 ۳.علل مکانیکی : حرکات تکراری مچ و انگشتان، ارتعاش (مانند آب میوه گیری یا دریل کاری ) بویژه در کارگران دستی و کاربران کامپیوتر .

4. تظاهرات بالینی: بیمار معمولاً با کرختی (Numbness )، درد، گزگز ( پارستزی ) در محل توزیع عصب مدین (انگشتان شست، اشاره، میانی )مراجعه می‌کند، این علائم اغلب شب‌ها تشدید شده و با حرکات تکراری و قوی دست بدتر می‌شود . در برخی موارد صاف کردن یا تکان دادن دست باعث بهبودی علائم می‌شود. گاه عدم توان انجام حرکات دقیق انگشتان ( مانند سوزن دوزی ) و ضعف حرکتی نیز دیده می‌شود . آتروفی تنار (عضله پایین شست) از علائم قابل مشاهده این اختلال در موارد درگیری شدید و مزمن می‌باشد.

تستهای تشخیصی که توسط فیزیکال تراپیست انجام می گیرد:

۱.نشانه تینل (tinel sign) : در این مانور ضربات ملایم روی عصب مدین بر سطح مچ زده می‌شود.اگر این مانور علائم درد تیر کشنده و سوزشی ایجاد کرد یعنی تست مثبت است. (عکس cts5  )

۲. آزمایش فالن (Phalen Test) : بیمار ساعدش را بطور افقی در هوا نگه داشته یا از پشت دو دست را به هم می‌چسباند بگونه‌ای که مچ در فلکسیون(خم شدن) کامل قرار گیرد، این وضعیت را ۶۰ ثانیه نگه می‌دارد اگر کرختی و پارستزی ایجاد شد تست مثبت است. تشخیص قطعی با انجام مطالعات الکترودیاگنوستیک (EMG) و مطالعات هدایت عصبی اندام‌های فوقانی می‌باشد که در این بیماران تأخیر هدایتی حسی و حرکتی اعصاب مدین در ناحیه مچ دست وجود دارد .(cts6)

درمان: این سندرم بسته به شدت درگیری عصب شامل ۳ مرحلهٔ اولیه، متوسط و نهایی می‌باشد :

۱.مرحله اولیه یا حاد سندرم :

۳ تا ۴ ماه اول که فرد در فاز حاد مراجعه می‌کند. این مرحله بهترین زمان برای درمان نگهدارنده ( کانسرواتیو ) و فیزیوتراپی است که شامل:

 1. آتل بندی ( Splinting) در وضعیت نوترال ( بدون زاویه مچ) یا اکستانسیون جزئی  (cts1)

2.درمان های دستی و  تمرینات ورزشی عصب مدین (Nerve Gliding Exe) 

3. درای نیدلینگ (سوزن خشک) عضلات کف دست که توسط فیزیوتراپیست   جهت باز کردن گرفتگی های عضلانی و نقاط  ماشه ای انجام می گیرد , و طب سوزنی برای کاهش درد. 

4. لیزرتراپی پرتوان : چون عصب  مدین دچار درد والتهاب و آسیب دیدگی شده است بنابراین لیزر پرتوان می تواند به کاهش درد و تسریع پروسه ترمیم بافت عصب کمک کند  .

5.ارزیابی وضعیتی مربوط به محیط کار و تغییراتی در محیط کار در صورت لزوم اقدامات درمانی فوق در بیش از نیمی از موارد می‌تواند باعث تخفیف علائم شود. مصرف ویتامین ب ۶ نیز ممکن است مفید باشد .

6.اغلب داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی ( مانند آسپرین، بروفن و...)برای کاهش ادم و التهاب اطراف عصب و درد تجویز می‌شود .اقدام تهاجمی تر تزریق کورتیکواستروئید به درون تونل کارپ است . بعد از تزریق، ۳تا۴ هفته دست در آتل مچی بصورت تمام وقت و سپس به مدت ۳تا۸ هفته دیگر فقط بصورت شبانه می‌ماند.

۲.مرحله میانی سندرم:

بیماران این گروه اغلب کرختی و پارستزی را گزارش می‌کنند و کاندید عمل جراحی دکامپرشن (برداشتن فشار عصب با برش تاندون فلکسور)هستند. در این مرحله هنوز آسیب عصب دائمی نشده‌ است و احتمال زیادی وجود دارد که فیزیوتراپی مفید واقع شود .

۳.مرحله نهایی یا شدید سندرم:

این گروه اغلب علائم طولانی مدت دارند، به دلیل آسیب دایمی عصب حتی بعد از برداشتن فشار ممکن است برای همیشه آسیب حسی و ضعف عضلات تنار باقی بماند. جراحی ( Surgery ) : وقتی اقدامات غیر جراحی در کاهش علائم سودمند واقع نشدند ( کمتر از نیمی از بیماران ) جراحی برای برداشتن فشار از عصب تجویز می‌شود. هدف جراحی افزایش ابعاد تونل کارپال بوسیله آزاد سازی لیگامان عرضی مچ و فاسیای اکستانسور آن می‌باشد که فیلم  آن را در منوی فیلم های آموزشی سایت می توانید مشاهده بفرمایید . جراحی تا 50% موفقیت آمیز است اما بهبود کامل چند ماه طول می‌کشد. امروزه جراحی به روش آندوسکوپیک نیز صورت می‌گیرد .